Szkolne koło Caritas

Caritas jest organizacją, która uczy dawania i dzielenia się z potrzebującymi.

Szerzymy znajomość nauki Jezusa Chrystusa o miłosierdziu Bożym.

Głównym celem jest uwrażliwienie młodych ludzi na drugiego człowieka, na jego potrzeby, na krzywdę i cierpienie innych.

Szkolne Koło Caritas jest katolicką organizacją uczniowską, która włącza się na zasadzie wolontariatu w działalność charytatywną, opiekuńczą i wychowawczą prowadzoną przez Caritas. Fundament działania koła opiera się na autentycznym zaangażowaniu młodzieży na rzecz potrzebujących, na wzajemnym zaufaniu, współodpowiedzialności i pracy zespołowej.
Szkolne Koło Caritas działa w naszej szkole od lutego 2004 r.
Od początku swego istnienia angażuje się w liczne akcje, które wspierają finansowo najbiedniejszych uczniów naszej placówki.

Przedmiotem tej miłości są najsłabsi, którzy sami sobie pomóc nie mogą i nie potrafią.
Bezinteresowna pomoc wypływająca z serca ma wielką moc - daje radość wszystkim,którzy znajdą się w jej zasięgu: dzieciom, wychowawcom i tym najmniejszym, najsłabszym, czekającym na otwartą, pomocną dłoń.
Boża miłość nie jest stronnicza, nie kieruje się stanowiskiem człowieka. Jest taką samą  do królowej, jak i do żebraka na ulicy.
I taką miłość mamy praktykować i rozwijać.
Sam Jezus powiedział, że pomoc, udzielona człowiekowi bez ubrania lub w więzieniu, liczy się w niebie. Jeśli pomożemy komuś, choćby tylko przez podanie kubka zimnej wody, nie pozostanie to bez nagrody, gdyż Jezus powiedział.
 
„Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych najmniejszych braci moich, uczyniliście to mnie”

Działalność Koła określa regulamin i plan pracy na dany rok szkolny. Regulamin zawiera główne cele, zadania, określa prawa i obowiązki członków oraz strukturę i organizację samego Koła. Obszarem działania Szkolnego Koła "Caritas" staje się:
- szkoła, a w niej np. chory kolega, koleżanka, która nie jest akceptowana w swoim zespole klasowym lub dzieci z młodszych klas,
- środowisko lokalne, a w nim samotny, chory człowiek, czekający na spotkanie, nauśmiech, na konkretną pracę, np.: zrobienie zakupów, posprzątanie mieszkania, ogródka,
- parafia, a w niej ścisła współpraca z Zespołami Charytatywnymi w podejmowaniu dzieł Miłosierdzia, czynny udział w życiu Kościoła.

CEL OGÓLNY
- włączanie młodzieży w działalność charytatywno – opiekuńczo - wychowawczą na zasadzie wolontariatu prowadzoną przez Szkołę i Caritas Diecezji Łódzkiej;
- umożliwienie wypracowania czynnej postawy wobec problemów, potrzeb i krzywdy innych ludzi poprzez praktyczną realizację przykazania miłości bliźniego w odniesieniu do każdego, bez względu na jego przekonania, czy wyznanie;
- budowanie wspólnoty ludzi, ukierunkowanej na dobro wszystkich jej członków;
- wskazywanie i pomoc w budowaniu właściwej hierarchii wartości
-autentyczne zaangażowanie w pracę na rzecz osób potrzebujących.

CELE SZCZEGÓŁOWE
Uczniowie – członkowie SKC mają możliwość :
- włączać się w akcje charytatywne prowadzone przez Caritas Diecezji Łódzkiej;
- budować wzajemne zaufanie;
- rozwijać naturalną potrzebę czynienia dobra;
- być współodpowiedzialnymi za podejmowane działania;
- realizować przykazanie miłości bliźniego w konkretnych zadaniach;
- uczyć się tolerancji i zrozumienia;
- podejmować własne inicjatywy pod kierunkiem opiekuna SKC mające na celu pomoc
- osobom potrzebującym, a przez to rozwijać własną samodzielność i odpowiedzialność;
- uczyć się właściwego gospodarowania wolnym czasem;
- budować właściwą hierarchię wartości;
- pracować w zespole;
- szanować drugiego człowieka zwłaszcza potrzebującego pomocy;
- uczyć się wrażliwości na różne obszary ludzkiej biedy;
- umożliwia rozwijać i doskonalić własne talenty.
 
FORMY PRACY
indywidualna;
zespołowa;
praca w terenie.

ZADANIA I FORMY REALIZACJI
- współpraca z Caritas Diecezji Łódzkiej;
- dostrzeganie osób potrzebujących pomocy w swoim środowisku;
- niesienie radości i miłości innym;
- szeroko pojęta pomoc uczniom potrzebującym pomocy wynikająca z bieżących potrzeb;
- organizowanie wycieczek turystyczno-krajoznawczych
- zakup obiadów w szkole dla uczniów najbardziej potrzebujących
- pozyskiwanie sponsorów i funduszy stała pamięć o sponsorach i darczyńcach (formułowanie podziękowań, utrzymywanie i pielęgnowanie kontaktów i relacji z nimi).

PRZEWIDYWANE OSIĄGNIĘCIA I UMIEJĘTNOŚCI
- umiejętne i ofiarne gospodarowanie wolnym czasem;
- zaangażowanie jak największej ilości uczniów w akcje charytatywne;
- odkrycie i rozwijanie zdolności i zainteresowań;
- wzajemna więź, szacunku i zrozumienie;
- dostrzeganie potrzebujących pomocy szczególnie wśród własnych kolegów w   środowisku szkolnym;
- efektywna współpraca w zespole;
- odpowiedzialność za podjęte zadania;
- ukształtowanie właściwej hierarchii wartości,
- szybsze wejście w dojrzałe i odpowiedzialne życie przez dokonywanie właściwych wyborów;
- sumienność i uczciwość.

DZIAŁANIA

Kredki Plecaki
Na początku każdego nowego roku szkolnego rozprowadzane są wśród uczniów i nauczycieli niezbędneartykuły szkolne takie jak: kredki, plecaki, zeszyty.
                                                                 
Zeszyty

„Dostarczanie żywności dla najuboższej ludności Unii Europejskiej”

Programem tym objętych jest 50 osób, które raz w miesiącu otrzymują artykuły żywnościowe. Celem mechanizmu dostarczania żywności najuboższej ludności w Unii Europejskiej w ramach WPR jest poprawienie bytu osób najuboższych w Unii Europejskiej poprzez dostarczanie im gotowych artykułów spożywczych takich jak  np. makaron, mleko UHT, sery topione oraz cukier biały, dżem, płatki kukurydziane, kasze.
Program „SKRZYDŁA

Programem tym objętych jest 20 uczniów naszej szkoły. Skrzydła to program długoterminowej pomocy skierowany do dzieci – uczniów szkół podstawowych, gimnazjów i liceów, którzy z powodu złej sytuacji materialnej w rodzinie wymagają   pomocy w formie dożywiania w szkole, zakupu wyprawek z artykułami szkolnymi, dofinansowania do wycieczek szkolnych.

Obchody Światowego Dnia Chorego

Corocznie 11 lutego obchodzimy uroczyście „Światowy Dzień Chorego”  pochylamy się nad tajemnicą choroby i cierpienia, które dotykają konkretnych ludzi na całym świecie. Obok nas nie brakuje tych, którzy poprzez cierpienie
są szczególnie umiłowaną cząstką Kościoła, jako cierpiące Ciało Chrystusa. Papież Benedykt XVI wzywa nas, jako Kościół Chrystusa „aby pochylić się nad losem chorych w naszym świecie i dodawać odwagi wspólnotom
chrześcijańskim,  w wysiłkach dawania świadectwa czułości i miłosierdziu.
Odwiedzamy chore dzieci w szpitalu na oddziale Interny Dziecięcej wnosząc w ich życie odrobinę radości a ofiarowując skromne podarki wywołujemy uśmiech na ich twarzach.

Dzień Dziecka

1 czerwca to jeden z kilku dni w roku, na który dzieci czekają z niecierpliwością. Międzynarodowy Dzień Dziecka to święto wszystkich dzieci na całym świecie.
Jak co roku, my również pamiętamy o nich przygotowując niespodzianki.

Świece wigilijne

Na terenie szkoły rozprowadzane są świece na stół wigilijny Wigilijna świeca jest znakiem gotowości dzielenia się miłością miłosierną 
z tymi, którzy nie mogą w pełni radości przeżyć Świąt Bożego Narodzenia: dziećmi ubogimi, pokrzywdzonymi w wyniku klęsk żywiołowych, sierotami. Celem Wigilijnego Dzieła Pomocy Dzieciom jest - poza zbieraniem funduszy  na pomoc potrzebującym - również uwrażliwienie na potrzeby tych, którzy sami nie mogą poradzić sobie z problemami..

Gwiazdka

Boże Narodzenie jest najpiękniejszym okresem w roku, wszyscy są dla siebie szczególnie mili, serdeczni i ciepli. Corocznie organizowana jest Anielska akcja charytatywna dla dzieci – „Podaruj serce na gwiazdkę”, której celem jest obdarowanie prezentami świątecznymi jak największej liczby dzieci z ubogich rodzin. Dzięki stałym sponsorom jak i dzięki pomocy zaprzyjaźnionych szkół ( Szkoła Podst. nr 8 i 12 oraz Gimnazjum nr 1)  niemożliwe staje się możliwe.

Dzień Babci i Dzień Dziadka

Kochają nas, wspierają, zawsze są przy nas, na każdy smutek mają słodkie i pyszne rozwiązanie, znajdą radę na każde zmartwienie – to nasi kochani Dziadkowie. W tym czasie pamiętamy szczególnie o tych,o których zapomnieli inni lub są samotni.

Teatr

Wielką naszą radością jest przygotowywanie inscenizacji teatralnych z okazji Bożego Narodzenia.W przedstawieniach uczestniczą nie tylko uczniowie,
ale również nauczyciele, którzy odkryli w sobie potencjał aktorski i za to im chwała.Każde przedstawienie posiada przesłanie-uczy pomagać innym.
”Dziewczynka z zapałkami”

„Czerwone trzewiki”

„Opowieść wigilijna”

„Bóg się rodzi w naszych sercach.

 Udział w teatrze szkolnym umożliwia emocjonalny rozwój dziecka, młodego człowieka.Pozwala poznawać siebie, pomaga wyrabiać umiejętność wywoływania emocji i radzenia sobie z nimi.
Pozwala odkryć inny świat (inny niż "domowy", "podwórkowy", "lekcyjny"),znaleźć motywację do życia, na zasadzie: mogę na scenie, to mogę w życiu; rozwija wiarę w siebie.

W takim rozumieniu ma niewątpliwie znaczenie również terapeutyczne.

 

 

 

PATRON

 

caritas patron 

 

Wspomnienie liturgiczne –5. października

„Miłosierdzie jest wielorakie, zawsze i wszędzie, i w każdy czas można czynić dobrze. Gorąca miłość Boga widzi wokoło siebie nieustannie potrzeby udzielania się przez czyn, słowo czy modlitwę”

(św. Faustyna).

Życiorys Św. Siostry Faustyny Kowalskiej

Kalendarium życia

    Św. s. Faustyna urodziła się w 1905 r. we wsi Głogowiec koło Łodzi jako trzecie z dziesięciorga dzieci z rodzinie Marianny i Stanisława Kowalskich.     Od dzieciństwa odznaczała się umiłowaniem modlitwy, pracowitością, posłuszeństwem i wrażliwością na ludzka biedę. Do szkoły chodziła niecałe trzy lata, a potem jako kilkunastoletnia dziewczyna opuściła dom i poszła na służbę do zamożnych rodzin.

    Mając dwadzieścia lat wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, w którym jako s. Maria Faustyna przeżyła trzynaście lat, spełniając obowiązki kucharki, ogrodniczki i furtianki. Jej życie - na pozór bardzo zwyczajne, monotonne i szare - kryło w sobie nadzwyczajną głębię zjednoczenia z Bogiem.

    Od dzieciństwa, bowiem pragnęła zostać wielką świętą i konsekwentnie do tego dążyła, współpracując z Jezusem w dziele ratowania zagubionych dusz aż do złożenia swego życia w ofierze za grzeszników. Lata jej zakonnego życia naznaczone były stygmatem cierpienia i nadzwyczajnych łask mistycznych.

    Do tej prostej, ale bezgranicznie ufającej Bogu, zakonnicy skierował Pan Jezus zdumiewające słowa: 
...W Starym Zakonie wysyłałem proroków do ludu mego z gromami. Dziś wysyłam ciebie do całej ludzkości z Moim miłosierdziem. Nie chcę karać zbolałej ludzkości, ale pragnę ja uleczyć, przytulając do swego miłosiernego Serca...

Misja św. s. Faustyny polega na:

przypomnieniu prawdy wiary, objawionej w Piśmie św. o miłości miłosiernej Boga do każdego człowieka, nawet największego grzesznika;
przekazaniu nowych form kultu Miłosierdzia Bożego;
zainspirowaniu wielkiego ruchu czcicieli i apostołów Bożego Miłosierdzia, który ma prowadzić do odrodzenia religijnego wiernych w duchu tego nabożeństwa, czyli w ewangelicznym duchu dziecięcego zawierzenia Bogu i czynnej miłości bliźniego.
 
Siostra Faustyna - wyniszczona gruźlicą oraz cierpieniami jakie znosiła w ofierze za grzeszników - zmarła w opinii świętości w Krakowie 5 października 1938 r., mając zaledwie 33 lata.

W pierwszą niedzielę po Wielkanocy, 18 kwietnia 1993 r., na Placu Świętego Piotra w Rzymie Ojciec Święty Jan Paweł II zaliczył s. Faustynę do grona błogosławionych. Następnego dnia podczas audiencji generalnej Jan Paweł II powiedział:

Przemówił do nas Bóg przez bogactwo duchowe błogosławionej siostry Faustyny Kowalskiej. Zostawiła ona światu wielkie orędzie Bożego Miłosierdzia oraz zachętę do całkowitego zawierzenia Stwórcy. Bóg dał jej laskę szczególną, bo mogła doświadczyć jego miłosierdzia na drodze przeżyć mistycznych i dzięki szczególnemu darowi modlitwy kontemplacyjnej.

Siostro Faustyno, błogosławiona, dziękuje ci, że przypomniałaś światu tę wielką tajemnicę Bożego Miłosierdzia. Ową "wstrząsająca tajemnicę". Niewysłowioną tajemnicę Ojca, której tak bardzo potrzebuje dzisiaj człowiek i cały świat.

 

 

 

MODLITWA

 

Modlitwa Szkolnego Koła Caritas

Modlitwa o łaskę pełnienia miłosierdzia względem bliźnich

Pragnę się cała przemienić w miłosierdzie Twoje i być żywym odbiciem Ciebie, o Panie; niech ten największy przymiot Boga, to jest niezgłębione miłosierdzie Jego, przejdzie przez serce i duszę moją do bliźnich.
  
Dopomóż mi do tego, o Panie, aby oczy moje były miłosierne, bym nigdy nie podejrzewała i nie sądziła według zewnętrznych pozorów, ale upatrywała to, co piękne w duszach bliźnich, i przychodziła im z pomocą.

Dopomóż mi, aby słuch mój był miłosierny, bym skłaniała  się do potrzeb bliźnich, by uszy moje nie były obojętne na bóle i jęki bliźnich.

Dopomóż mi, Panie, aby język mój był miłosierny, bym nigdy nie mówiła ujemnie o bliźnich, ale dla każdego miała słowo pociechy i przebaczenia.

Dopomóż mi, Panie, aby ręce moje były miłosierne i pełne dobrych uczynków, bym tylko umiała czynić dobrze bliźniemu, na siebie przyjmować cięższe, mozolniejsze prace.

Dopomóż mi, aby nogi moje były miłosierne, bym zawsze śpieszyła z pomocą bliźnim, opanowując swoje własne znużenie i zmęczenie. Prawdziwe moje odpocznienie jest w usłużności bliźnim.

Dopomóż mi, Panie, aby serce  moje było miłosierne, bym czuła ze wszystkimi cierpieniami bliźnich. Nikomu nie odmówię serca swego. Obcować będę szczerze nawet z tymi, o których wiem, że nadużywać będą dobroci mojej, a sama zamknę się w najmiłosierniejszym Sercu Jezusa. O własnych cierpieniach będę milczeć. Niech odpocznie miłosierdzie Twoje we mnie, o Panie mój.

O Jezu mój, przemień mnie w siebie, bo Ty wszystko możesz.